Rozeznanie — praktyka

Konspekt konferencji



I. Przypomnienie zasad ogólnych

II. Spośród różnych okoliczności, omawianych wcześniej, które nakazują konieczność rozeznawania duchowego zajmiemy się teraz tylko jedną: chrześcijanin jest wystawiony na świadome i nieświadome manipulacje światopoglądowe.

Ef 4,14 — „abyśmy już nie byli dziećmi, którymi miotają fale i porusza każdy powiew nauki...”

Kol 2, 6-8 — „aby was kto nie zagarnął w niewolę przez tę filozofię, będącą czczym oszustwem...”

III. Praktyka rozeznawania

  1. Rozeznanie „szybkie” i długotrwałe.

  1. Są okoliczności, w których trzeba decyzję podjąć natychmiast — np. do drzwi pukają świadkowie Jehowy, albo ktoś wręcza mi łapówkę. W takich sytuacjach ważne są dwa czynniki: moja dojrzałość duchowa i otwartość na „Duch Święty was nauczy, co macie mówić”.

  2. Często człowiek ma jednak czas na spokojne rozważenie „za i przeciw”. Jak w praktyce sprawić, żeby takie rozważenie było rzeczywiście rozeznaniem duchowym, a nie tylko zwykłą refleksją?

  1. Od determinacji do rozeznawania duchowego.

  1. Człowiek bardzo często postępuje pod wpływem nabytych stereotypów, impulsów pochodzących z własnej natury (charakter, temperament, potrzeby), a także pod wpływem chwili. Czasem też jest świadomie manipulowany przez innych (np. reklama).

  2. Nawet zupełnie naturalny, nie-duchowy człowiek może rozważać „za i przeciw”. To jednak nie jest jeszcze wcale rozeznawanie duchowe, a tylko próba wyrwania się z całkowitej zależności od czynników zewnętrznych i wewnętrznych mocą naturalnego intelektu.

  3. Również na modlitwie możliwy jest następujący schemat: na początku proszę Boga o pomoc, ale w dalszym ciągu działam tylko mocą naturalnego intelektu. To również nie jest rozeznanie duchowe. W imię Boga czyniono już wielokroć rzeczy nierozumne, złe, straszne, a nawet popełniano ludobójstwo.

  4. Aby możliwe było rozeznawanie rzeczywiście duchowe, trzeba całkowicie poddać się Duchowi Świętemu, a także stosować zasady umożliwiające „badanie duchów”.

  1. Jak może wyglądać modlitwa, na której staramy się o rozeznanie duchowe?

  1. Przygotowanie do modlitwy.

  2. Rozeznanie w oparciu o Słowo Boże

  3. Rozeznanie zwrócone do wewnątrz (Jak ja mam się zmienić?)

  1. Wola czynienia tego, co zostało rozeznane

  1. Problem nieumiejętności przyjęcia jakiejś prawdy, bo boję się konsekwencji jej przyjęcia albo zbyt jestem przywiązany do jakiegoś złudzenia.

  2. Modlitwa nieskuteczna, gdy człowiek „postanawia sobie”, a ma słabą wolę.

  3. Modlitwa nieskuteczna, gdy człowiek „postanawia sobie”, ma silną wolę, ale nie ma pokory...

  1. Pokora, która umożliwia przyjęcie rozeznania innych osób i spojrzenie na siebie w prawdzie.

  1. Bóg mówi do różnych ludzi na różne sposoby (dojrzałość duchowa, okoliczności...)

  2. Bóg często objawia mi tylko tyle prawdy, ile mi jest potrzebne — reszty dowiaduję się od innych.

  3. Sytuacje, gdy przełożeni nie słuchają Boga (w ogóle albo pod jakimś względem).

Przeczytaj i przedyskutuj na spotkaniu następujące fragmenty:

Poproś o przeczytanie, rozważenie i przemodlenie w domu następujących fragmentów: